Η «ΔΕΥΤΕΡΗ» ΑΠΟΛΛΩΝΟΣ
Πολλοί σταματάνε εκεί, στη γωνία με την οδό Βουλής. Αν όμως προχωρήσεις μερικά βήματα παραπέρα, ανακαλύπτεις ένα κομμάτι του δρόμου που ανθίζει πιο ήσυχα. Αρκετά μικρά μαγαζάκια ξεφύτρωσαν εκεί τα τελευταία χρόνια. Το Noble, ας πούμε, όπου βρίσκεις ιδιαίτερα ανδρικά και γυναικεία ρούχα ανεξάρτητων ντιζάινερς και βίντατζ δερμάτινες τσάντες. Ή το νεο-ρετρό μπαρμπέρικο του Ιωάννη Πανταζή, με τη φωτεινή ασπρόμαυρη ράβδο απέξω.
Οι δημιουργίες της Mary Gaitani και της Μαρίας Αναγνωσταρά σε περιμένουν σε δύο γειτονικά νέας κοπής κοσμηματοπωλεία, καθένα με το δικό του στιλ. Τη Μαρία την πετυχαίνω εκεί, έξω από το μαγαζί της. Χαζεύω εκείνα τα ιδιαίτερα μάτια που φτιάχνει –θαρρείς σε κοιτάζουν– και κουβέντα στην κουβέντα μαθαίνω ότι παράτησε μια δουλειά σε διαφημιστική για να φοιτήσει σε μια σχολή κατασκευής κοσμήματος, πήγε για σεμινάρια σχεδίου στη Φλωρεντία και, αφού δούλεψε σε κάποια εργαστήρια, αποφάσισε να φτιάξει τη δική της συλλογή. Ξεκίνησε online, με μπρούντζο και ασήμι αρχικά. Τώρα, κι αφότου η δουλειά της έγινε πιο γνωστή μέσω των κοινωνικών δικτύων, δουλεύει με χρυσό, φυσικά μαργαριτάρια και πολύτιμες πέτρες. Είχε ένα μικρό showroom σε έναν όροφο στην Περικλέους όταν βρήκε, τον Ιούνιο του 2021, αυτό το μικρό μαγαζάκι, που ήταν παλιότερα παλαιοπωλείο –έπιανε και το απέναντι πεζοδρόμιο–, και μεταφέρθηκε εδώ. «Ήθελε πολύ φτιάξιμο, αλλά άξιζε τον κόπο. Έχουμε γίνει όλοι φίλοι εδώ πέρα», μου λέει. «Πολλά πρωινά θα μας πετύχεις να πίνουμε παρέα καφέ στα μαξιλαράκια έξω από το μαγαζί. Είναι σίγουρα πιο ήσυχα εδώ σε σχέση με το επάνω κομμάτι του δρόμου. Εμείς είμαστε λίγο σαν στέκι, έχει την ομορφιά του κι αυτό. Εμένα μου αρέσει αυτή η εναλλαγή».
Παραπέρα σε τραβάει το χρώμα. Το χαρούμενο September της Ελισάβετ Μαύρου είναι δύσκολο να το χάσεις. Δούλευε στο μαγαζί με ρούχα που προϋπήρχε στο ίδιο σημείο, κι όταν η ιδιοκτήτρια αποφάσισε να φύγει, το κράτησε εκείνη και το μεταμόρφωσε σε μια λιλιπούτεια μπουτίκ, κατά βάση γυναικεία, που ακτινοβολεί καλή διάθεση. Τριγύρω βλέπεις μπουφάν και πουλόβερ με πολύχρωμα μοτίβα, πλουμιστά τσαντάκια, χαριτωμένες κάλτσες κι ένα σωρό αξεσουάρ που… αντιπαρατίθενται στη σκοτεινιά. Στις κρεμάστρες κρέμονται ρούχα Ελλήνων σχεδιαστών, όπως η Κλέλια Άνδραλη, η Αdelie Pengu ή η Poptometry, αλλά θα δεις και αδιάβροχα τζάκετ και τσάντες της Rains. «Έχω ένα συγκεκριμένο κοινό, αλλά είναι φανατικό», εξηγεί η Ελισάβετ. Πολλοί το ξέρουν πια το μαγαζί, άλλοι έρχονται ψάχνοντας. Δεν την πειράζει. «Το “είμαι στο κέντρο, είμαι μέσα στον χαμό, αλλά δεν είμαι” δίνει σε αυτό το σημείο μια έξτρα ομορφιά», συνεχίζει.
Σε αυτό το κομμάτι της Απόλλωνος βρίσκεται και το Third Place του Mιχάλη Τσουμάνη και της Κατερίνας Παπαποστόλου. Εκείνοι έκαναν τρόπον τινά την αρχή. Έδωσαν και συμβουλές στους περισσότερους από τους παραπάνω, που, ψάχνοντας τους διαθέσιμους χώρους στην περιοχή, κάθονταν στο μαγαζί τους για έναν καφέ. Όση ώρα πίνω τον εσπρέσο μου –έχουν μονοποικιλιάκους καφέδες της Ofelia από διάφορες χώρες: Βραζιλία, Αιθιοπία, Ουγκάντα– χαζεύω τις ραφιέρες που είναι φορτωμένες με διάφορα σκεύη για τους λάτρεις του καφέ. Κούπες, βραστήρες, θερμός. Στις κερκίδες, απέναντι, απλώνονται ντιζάιν αντικείμενα, μαρμάρινες πλάκες κοπής, βάζα, πιατέλες, κεριά. «Δημιουργούν ένα περιβάλλον – γύρω από ένα τραπέζι στήνεται όλη η ζωή», σχολιάζει η Κατερίνα, που εργάζεται για χρόνια στην επικοινωνία αλλά έχει ασχοληθεί πολύ με τον σύγχρονο σχεδιασμό – πιάνει να μου απαριθμεί τα brands της συλλογής, από την ιαπωνική Kinto και τη Fellow (coffeeware) στο Σαν Φρανσίσκο μέχρι τα σκανδιναβικά Kristina Dam Studio, Raawii, Broste και Cooee.
ΠΕΡΙΟΔΙΚΌ “Κ” της Καθημερινής
Η «ΔΕΥΤΕΡΗ» ΑΠΟΛΛΩΝΟΣ
Πολλοί σταματάνε εκεί, στη γωνία με την οδό Βουλής. Αν όμως προχωρήσεις μερικά βήματα παραπέρα, ανακαλύπτεις ένα κομμάτι του δρόμου που ανθίζει πιο ήσυχα. Αρκετά μικρά μαγαζάκια ξεφύτρωσαν εκεί τα τελευταία χρόνια. Το Noble, ας πούμε, όπου βρίσκεις ιδιαίτερα ανδρικά και γυναικεία ρούχα ανεξάρτητων ντιζάινερς και βίντατζ δερμάτινες τσάντες. Ή το νεο-ρετρό μπαρμπέρικο του Ιωάννη Πανταζή, με τη φωτεινή ασπρόμαυρη ράβδο απέξω.
Οι δημιουργίες της Mary Gaitani και της Μαρίας Αναγνωσταρά σε περιμένουν σε δύο γειτονικά νέας κοπής κοσμηματοπωλεία, καθένα με το δικό του στιλ. Τη Μαρία την πετυχαίνω εκεί, έξω από το μαγαζί της. Χαζεύω εκείνα τα ιδιαίτερα μάτια που φτιάχνει –θαρρείς σε κοιτάζουν– και κουβέντα στην κουβέντα μαθαίνω ότι παράτησε μια δουλειά σε διαφημιστική για να φοιτήσει σε μια σχολή κατασκευής κοσμήματος, πήγε για σεμινάρια σχεδίου στη Φλωρεντία και, αφού δούλεψε σε κάποια εργαστήρια, αποφάσισε να φτιάξει τη δική της συλλογή. Ξεκίνησε online, με μπρούντζο και ασήμι αρχικά. Τώρα, κι αφότου η δουλειά της έγινε πιο γνωστή μέσω των κοινωνικών δικτύων, δουλεύει με χρυσό, φυσικά μαργαριτάρια και πολύτιμες πέτρες. Είχε ένα μικρό showroom σε έναν όροφο στην Περικλέους όταν βρήκε, τον Ιούνιο του 2021, αυτό το μικρό μαγαζάκι, που ήταν παλιότερα παλαιοπωλείο –έπιανε και το απέναντι πεζοδρόμιο–, και μεταφέρθηκε εδώ. «Ήθελε πολύ φτιάξιμο, αλλά άξιζε τον κόπο. Έχουμε γίνει όλοι φίλοι εδώ πέρα», μου λέει. «Πολλά πρωινά θα μας πετύχεις να πίνουμε παρέα καφέ στα μαξιλαράκια έξω από το μαγαζί. Είναι σίγουρα πιο ήσυχα εδώ σε σχέση με το επάνω κομμάτι του δρόμου. Εμείς είμαστε λίγο σαν στέκι, έχει την ομορφιά του κι αυτό. Εμένα μου αρέσει αυτή η εναλλαγή».
Παραπέρα σε τραβάει το χρώμα. Το χαρούμενο September της Ελισάβετ Μαύρου είναι δύσκολο να το χάσεις. Δούλευε στο μαγαζί με ρούχα που προϋπήρχε στο ίδιο σημείο, κι όταν η ιδιοκτήτρια αποφάσισε να φύγει, το κράτησε εκείνη και το μεταμόρφωσε σε μια λιλιπούτεια μπουτίκ, κατά βάση γυναικεία, που ακτινοβολεί καλή διάθεση. Τριγύρω βλέπεις μπουφάν και πουλόβερ με πολύχρωμα μοτίβα, πλουμιστά τσαντάκια, χαριτωμένες κάλτσες κι ένα σωρό αξεσουάρ που… αντιπαρατίθενται στη σκοτεινιά. Στις κρεμάστρες κρέμονται ρούχα Ελλήνων σχεδιαστών, όπως η Κλέλια Άνδραλη, η Αdelie Pengu ή η Poptometry, αλλά θα δεις και αδιάβροχα τζάκετ και τσάντες της Rains. «Έχω ένα συγκεκριμένο κοινό, αλλά είναι φανατικό», εξηγεί η Ελισάβετ. Πολλοί το ξέρουν πια το μαγαζί, άλλοι έρχονται ψάχνοντας. Δεν την πειράζει. «Το “είμαι στο κέντρο, είμαι μέσα στον χαμό, αλλά δεν είμαι” δίνει σε αυτό το σημείο μια έξτρα ομορφιά», συνεχίζει.
Σε αυτό το κομμάτι της Απόλλωνος βρίσκεται και το Third Place του Mιχάλη Τσουμάνη και της Κατερίνας Παπαποστόλου. Εκείνοι έκαναν τρόπον τινά την αρχή. Έδωσαν και συμβουλές στους περισσότερους από τους παραπάνω, που, ψάχνοντας τους διαθέσιμους χώρους στην περιοχή, κάθονταν στο μαγαζί τους για έναν καφέ. Όση ώρα πίνω τον εσπρέσο μου –έχουν μονοποικιλιάκους καφέδες της Ofelia από διάφορες χώρες: Βραζιλία, Αιθιοπία, Ουγκάντα– χαζεύω τις ραφιέρες που είναι φορτωμένες με διάφορα σκεύη για τους λάτρεις του καφέ. Κούπες, βραστήρες, θερμός. Στις κερκίδες, απέναντι, απλώνονται ντιζάιν αντικείμενα, μαρμάρινες πλάκες κοπής, βάζα, πιατέλες, κεριά. «Δημιουργούν ένα περιβάλλον – γύρω από ένα τραπέζι στήνεται όλη η ζωή», σχολιάζει η Κατερίνα, που εργάζεται για χρόνια στην επικοινωνία αλλά έχει ασχοληθεί πολύ με τον σύγχρονο σχεδιασμό – πιάνει να μου απαριθμεί τα brands της συλλογής, από την ιαπωνική Kinto και τη Fellow (coffeeware) στο Σαν Φρανσίσκο μέχρι τα σκανδιναβικά Kristina Dam Studio, Raawii, Broste και Cooee.
ΠΕΡΙΟΔΙΚΌ “Κ” της Καθημερινής